Seni arıyorum
Kitabın hayat veren satırları arasında
Kanadı kırık bir kuşun sancısında
Yetim çocuk bakışında
Seni arıyor ama bulamıyorum
Seni arıyorum
Binbir cevap bekleyen sorularımda
Mazlum coğrafyamın sınırlarında
Ay ve güneş arasında
Mevsimlerin hem kışında hem yazında…
Seni arıyor ama bulamıyorum
Ne vakit seni ansa yüreğim
Gecenin koynuna sığınıyorum
Soğuk mezar taşlarında görünce adını
Toprağa sarılıyor ama doyamıyorum
Ne vakit bir çocuk, anne, dese
Ev ev, sokak sokak seni arıyorum
Annesiz kalan bir çocuk görsem
Gökte kayan bir yıldız görüyor
Çocuk oluyor ama ağlayamıyorum
Ne vakit hayalin gelse göz ucuma
Çocukluğuma gidiyor, seni yaşıyorum
Takvim yaprakları hızla tükenirken
Düşte seni görmeye hasret kalıyorum
Sen bana lazımdın
Hem ekmeğim hem aşımdın
Mecalim yok sensizim
Çaresiz, kimsesiz, annesizim
Bilirim şimdi nerdesin
Yerde değil göklerdesin
Sabahsız gecelerde
Seçilmiş sözlerdesin
Tut elimden kaldır beni
Gök katına aldır beni
Deliksiz bir uykudayım
Gel anam gel de uyandır beni
Ahmet Türkben
Nisan/ 2004
Dünyayı itelerken dahi incitmeyen naiflikte yaşadı… Ve zalime karşı celalli ve heybetli durdu.
