Çağın Ebabillerine Selam! 

          Gazze’nin çocuk kahramanlarına ithaf 

Sözümü tükettiniz benim…

Ey Mescid-i Aksa’nın  küçük muhafızları !

Siz misket oynamayı düşlerken sokaklarda,

Bombalarla bölündü uykularınız;

Fosfor ve misket bombalarıyla.

Gecenin en zifiri anında,

Çaldılar oyunlarınızı kalleşçe.

Nicedir güneş uzaklaşalı beri

 İnsanlık semasından,

Kapkara kesildi öfkesi zulmün

Ve ekranlara kanınız sıçradıkça 

Karardı insanlığın kalbi

Ey bu çağın ebabil kuşları!

Hani uçurtmalarınız nerde sizin

Ve hani gökyüzünde,

Özgürlüğe kanat çırpan kuşlarınız,

Nerdedir oyuncaklarınız,

O gülen yüzleriniz nerde?

Canavarlar bastı ülkenizi,

İnsan suretinde.

Ve gökten ölüm yağdırdılar,

Ateş çukuruna dönen ocaklarınıza.

Anneleriniz ninni yerine ,

Marşlar söylüyor şimdi;

Şehadete sevdalı babalarınız,

Ölümü öldürmeyi bekliyorlar yiğitçe.

Feryatlar yükseliyor,

Filistin’in bağrından.

Bebekler,

Taptaze gömülen bebekler,

Benzini sarartıyor toprağın.

Ve naklen yayılıyor dünyaya,

Zulmün mel’un ve karanlık yüzü.

Çehreler bir sonbahar hüznünü taşıyor,

“Allah’ın yardımı ne zaman !”

Diye iki büklüm bekleşen,

Savaşın örsünde ateş kesilen canlar;

İlahi bir cevap bekliyorlar, sabırla

Ve çağırıyorlar arza,

Görünmez orduları.

Âh, ümmetin yetim coğrafyasının

Başı dik ve onurlu çocukları !

Köpekler salınmış sokaklara,

Taşları bağlayan kim?

Kimdir korkak devlerin üstüne,

Yorganlar çeken,

Ve kimdir bizi aldatan;

Masum bebekler kundakta öldürülürken

Dünya unutmuşken insanlığını,

Ve bir ihanet çemberiyle kuşatılmışken siz…

Görkemli saraylarında,

Altından işlemeli tahtlar üstünde,

Üç maymun suretinde,

Sağır, kör ve dilsiz

Ve yüreksiz seyredenler kim?

Gazze’de yaşanan acılar,

Bir diriliş haberi olarak

Düşüyor ajanslara.

Kutlu bir sancıdır yaşanan;

Fecir vaktidir dostlar!

Gündönümü yaklaşıyor, 

Müjdeler olsun!

Çevresi mübarek kılınan toprak,

Şehitlerle daha da bereketleniyor.

Gözyaşları dua olup

Perdesiz arşa yükseliyor.

Mahzun olma ey kalbim!

Değil mi ki Allah bizimle.

Ve sakın ümitsiz olma,

O’nun rahmetinden.

Küstah kahkahalarla

Boğmaya koyulmuşlarsa da

Ümidin sesini;

Acının kalbine,

Bombalar yağdırsalar da,

Kainat yeni bir güne hazırlanıyor inatla.

Andolsun!

Keşke toprak olsaydım diyecekleri güne.

Suçsuz yere öldürülen çocukların,

Tek tek hesabının sorulacağı güne andolsun!

Andolsun burçları olan göğe,

O va’dedilen güne,

Şahid olana ve şahid olunana andolsun!

Ve kahrolsun Ashab-ı Uhdûd,

Kahrolacağı güne andolsun!

Ölüden diri çıkaran rabbe hamdolsun.

Aziz olana ve izzet verene,

Nusretini esirgemeyip

Zafere erdirene hamdolsun.

Bir yürüyüş daha başladı şimdi,

Gece karanlığında, zulüm karanlığında…

Ebabillerin durağı Gazze şimdi;

Gök açtı kapılarını,

Şehitler kanatlanmış,

Yükseliyor Sidretü-l Müntehaya.

Mescid-i Aksa’dan şimdi Mekke’ye,

Şimdi bütün dünyaya ,

Yayılıyor ebabil kuşları.

Gazze bize bir şeyler söylüyor:

Yeryüzünde hangi mescit göğe bu kadar yakın,

Hangi ana bu kadar çocuk verdi toprağa,

Hangi çocuk bu kadar Filistin,

Ve bir ülkeyi taşıyor,

Minik ellerinde?

Ve yeryüzünde hangi taş,

Bu kadar değerli Allah aşkına?!

Gazze bize bir şeyler söylüyor:

Kundakların şahit bebekleriyle;

Tanka meydan okuyan,

Eli sapanlı çocuklarıyla;

Şehadete ayarlı yiğitleriyle;

Ve toprak gibi öylesine sadık,

Öylesine fedakâr analarıyla,

Gazze bize bir şeyler söylüyor.

Sözüm tükendi benim;

Çağın ebabillerine ömür ver rabbim!..

Ahmet Türkben

   Ocak / 2009

Dünyanın kalbini dinle geliyor adım adım
Dallar meyvaya dursun toprak tohuma dursun
İnsan barışa dursun selama dursun zaman
Sabır savaş zafer. Adım : MÜSLÜMAN.